Wierzchosławice - Płonkowo - Rojewo - Godzięba - Cierpice

Postanowiłem jakiś czas temu przebyć drugą część szlaku z Przyłubia do Rojewa, szlaku, który jest chyba najbardziej zapomnianym z tych, które znajdują się w okolicy Torunia. W zasadzie powinien już dawno zniknąć z ewidencji PTTK. No ale trzeba było dobrnąć do Rojewa. Jest to możliwe jedynie pociągiem. No więc najbliższą stacją były Wierzchosławice i tam rozpocząłem wędrówkę.

Kluczyki przez okno pociągu.

Gniewkowo.

Stacja Wierzchosławice. Kraty w oknach jak w więzieniu.

Tej architektury już nie skomentuję. Przebija ją jedynie przystanek Suchatówka.

SP w Wierzchosławicach powstała w tym miejscu w 1969 roku.

Wiosna, panie sierżancie.

Osiedle z wielkiej płyty w Wierzchosławicach. Kadr się nieco przekrzywił.

Pałac Strubnerów.

Kapliczki takie i siakie.

Matka Boska z Płonkowka oraz eleganckie oświetlenie choinkowe. Dom numer 10.

W Płonkowie czekała na nas niespodzianka - Archidiecezjalne Sanktuarium Męczenników w kościele pod wezwaniem św. Maksymiliana Marii Kolbego i św. Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna - Pierwszych Męczenników Polskich oraz sąsiadujący z nim Park kulturowy "Kościół pw. św. Oswalda". Podobno był tu jeden z najstarszych kościołów na Kujawach i w Wielkopolsce.

Miejsce pamięci narodowej, a w tle cmentarz, na który już nie zaglądałem.

Zaglądamy do gniazda.

Dawny młyn w Płonkówku w przebudowie.

Typowy przystaneczek.

Trochę natury.

Dachy z eternitu wciąż się zdarzają.

Miejsce pamięci w Rojewie.

Jesteśmy już na szlaku.

Niesamowite kształty.

Bez map nie ma szans na przejście tego szlaku. Znaki są rzadkie i słabo widoczne.

Gdzieś między Leśniankami a Kępą Kujawską. W tej drugiej miejscowości mieliśmy zresztą dość nieprzyjemne zdarzenie, gdy zostaliśmy "upomnieni" za wkroczenie na teren prywatny i rzekome robienie tam zdjęć.

Dzika żwirownia w Godziębie.

Dalsza część trasy przebiega już w dość dziewiczym lesie. GPS nie mógł złapać sygnału i przez sporą część trasy nie byłem pewny, czy idę właściwą drogą.

W takiej głuszy można się wyciszyć.

Dom w osadzie Dąblin. Żyje się tu spokojnie.

Na szlaku w pięknych okolicznościach przyrody.

Imponujące drzewa przed Leśnictwem Niedźwiadki.

W górę i w dół.

No i idziemy jednocześnie dwoma szlakami. Ale szlak niebieski - tutaj Szlak św. Jakuba - jest doskonale widoczny, a czerwony - nie.

Piękny wieczór.

Żeby nie było za wysoko, oczywiście pomyliłem drogę. Szlak właściwy idzie równolegle, więc poruszałem się we właściwym kierunku, jednak nie do końca zgodnie z planem. Pomyłkę zauważyłem dość szybko, jednak było już ciemno, więc w sumie szedłem dalej tą niewłaściwą drogą, choć dobrze mi znaną.

Mostek, ale wody pod nim nie ma. Czy kiedykolwiek była?