Do tej recenzji wyrobu Van Pura podchodziłem bez zbędnych emocji. Zresztą po tylu piwach, które już za mną, często mniej więcej wiem, czego mogę się po kolejnym ocenianym napoju spodziewać. I w zasadzie tak było w tym przypadku.
Budżetowość tego Leon Steinera widać na każdym kroku. O ile wersja cytrynowa kolorystycznie się jakoś broniła, to tutaj mamy wyjątkowo mało kontrastowe zestawienie niebieskiego z granatowym. Po wgnieceniu na puszce, którą przecież nie rzucałem, widać, że i samo opakowanie nie należy do najbardziej trwałych.
Po drugiej stronie... No cóż, w Argusie ledwo można było coś odczytać, tutaj z tym akurat nie ma problemu, ale z uwagi na przeznaczenie piwa na wiele rynków trzeba trochę czasu poświęcić, żeby znaleźć to, co nas konkretnie interesuje.
Spieszę donieść, że cukrów jest 3,3 g (ta informacja akurat ukryła się za rogiem zdjęcia).
Piwo bezalkoholowe, jasne, pasteryzowane. Składniki: woda, słód jęczmienny, ryż, chmiel, ekstrakt chmielu.
Ciekawa jest ta etykieta. Pomijając, że w wersji polskiej znalazła się literówka, to zabrakło w niej choćby oznaczenia procentowości (0,5%) czy stopnia Plato (6,8°), nie mówiąc już o takim szczególe, jak wskazanie producenta. No pewnie czymś można to wytłumaczyć, ale ja nie wiem, czym.
Piana obfita, na tyle że wylała mi się z tej szklanki, ale szybko znika, zostawia duży lacing. Kolor w miarę typowy dla lagerów, słomkowy, średnio jasny. Zapach mocno metaliczny. Przechodząc do smaku, to najbardziej rzuca się w usta (czy można tak powiedzieć?) wodnistość, poza tym ryżowość, lekka goryczka, ale nic, nad czym trzeba by się zatrzymywać. Można polecić ludziom, którzy mają mało pieniędzy (kto wie, czy to nie najtańsza propozycja w teście) oraz tym, którzy stracili zupełnie smak i zapach w wyniku pandemii. Reszta będzie raczej rozczarowana.
Ocena ogólna: 2,5/10
Cena: 1,38 zł/Kaufland
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Spam i umieszczanie linków zabronione. Takie komentarze nie będą akceptowane.